104 - دیرم چم را بروجرد! دِ بسمانه...

پارت 1 "کردی" : صو شوکی کفم وَ رِ! 450 کیلومتر باید بِچم... 

همیشه یه چشته حال آیم گره...!:(((

 کل وسیلیلم جم که ر دِ مَ... و خدا امارِین که بریان ورد! بالم کنه تا بوه میان.. کتوه، لباسه، خخخخ ذرات پق پقیه :)

اصِ چمان ها خاو... نه بوقِ نه وِه... نیه زانم چیگه... 

کشتنه ها حضور!  یا پیرمامه صو مسافر بو فرز برسم. کی بوه سِ ارا مسافر... 

دلم خوازه یکه دو دان دی همکلاسیه لَ بتاسنم!! ار جوره نورنه دیتیله چمان د عمریان و چو نیته...! هِ بو دیت بیای خویان رسنن :| 

البته دیتیله هم کم ننانه رایان...! تفل تلگرامیشه لیوامان کردیگه و پیخمبر :))

باید مدته نقه بوورم.. 

پارت 2 " لری" :||| درسمو فره ویه...  دی مدته عیده خونیمه اما و نظرم کافی نی.. 

رتم سی خوابگاه باید برنامه ریزی خوه کنم سی درسیا... 

ار کمه روحیه هم بین ومو خوه... رِ نمره و نوونم سی چِ؟؟؟

واقعاً باید قدر ای وقتَ بدونم الکی هدر نرووه... 

شمو نوونه م چمه آدم مافوق قرار دادی هیسم.... هییییییییی :))

د کتم نمره خیلی د آدمیا...

صو هم دام شروع مونه و گریوسن! وه د ورم!  خاک به چوکم :)))

اما هم اعصاب آدمه خط خطی موونن ایه نو :| شعور گوهر گران بهاییه که و هر کس نمینش...  مه هم نموم دارم... اما سعی موونم حداقل سیش بجنگم! 

د همه هم خداحافظی کردمه! نوون یه بی وفاو... پدرخونده که بی وفا نِ جور خیلی ها.... بی خدا حافظی مرن...!

" کِر داووت وِ دورتو  = حضرت داوود نگهدارتون باشه "